کد مطلب:21306 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

براي سيروسلوك و درمان بيماري هاي روحي چه پيشنهادي داريد وآياوصول به خداو درك حضور او ممكن است؟ هم چنين راه رسيدن به توحيدعملي رابيان كنيد.

بسيار خوشوقت شديم از اينكه شما هم به درد خويش و هم به درمان آن واقف شده ايد. از حضرت عيسي(ع) نقل شده كه فرمود:« مريض كسي نيست كه دچار بيماري شده بلكه مريض آن كسي است كه بيمار مي باشد ولي تصور مي كند سالم است.» شما بحمد الله درد را يافته ايد و سرفصل درمان را نيزپيداكرده ايد. چيزي كه هست همت كردن و قدم گذاشتن در آن راه است. بله اشكال اساسي همه ما در توحيد است (توحيد نظري و آن گاه توحيد عملي). همان طور كه شما اشاره نموده ايد خداشناسي نظري را با اندك تأملي مي توان دريافت اين مرتبه آغازين است. حال چگونه مي توان خدا را يافت و در عمل موحد بود؟ يادآوري اين نكته به جاست كه هدف هر اندازه بزرگ تر و باارزش تر باشد رسيدن به آن نيز دشوار تر و نيازمند تلاش فزون تر است. در همه هستي از خالق و مدير هستي چيزي بالاتر و با ارزش تر نيست آيا منطقي و معقول است كه دسترسي به آن آسان باشد؟ كشف وجود كهكشاني در فاصله ميليونها سال نوري كاري شدني است. ولي رسيدن به آن كاري در حد محال ... . رسيدن به خدا و درك حضور او و انس با او دشوار ولي شدني است. اگر آسان بود همه به اين مرتبه مي رسيدند. پس چگونه بايد رسيد. آنچه كه در بين عارفان به سير و سلوك و عرفان عملي معروف است راه هايي است براي وصول به خداوند و سير از خداداني به خدا بيني و خدا باوري كه آن منازل عبارتند از: -1 يقظه 2) توبه -3 محاسبه -4 انابه -5 تفكر -6 تذكر -7 اعتصام -8 فرار -9 رياضت و ... هر كدام از اين منازل وادي ها و احوال و نهاياتي دارد كه شرح آن در اين مختصر نمي گنجد (براي توضيح بيشتر به كتاب شرح منازل السائرين مراجعه فرماييد) ولي اساس كار در يك كلام نهفته است و آن عزم و جزم و پايبندي انسان به درك محرمات و انجام واجبات است. تا صحنه دل از زنگار علاقه به دنيا و جاذبه هاي آن و نيز گناهان پاك نشود نور حق در آن تجلي نمي كند. صفا دادن روح با رياضت هاي مشروع. همانند: روزه نماز شب انفاق و ... همه زمينه ساز مقصود شما هستند. اميد آن داريم كه خداوند توفيق عمل به همه عنايت فرمايد. براي رسيدن به كنه توحيد افعالي دو چيز لازم است: 1 بلوغ عقلي و علمي. يعني شخص بايد جدا از نظر فلسفي و برهاني به اداركي يقيني و خلل ناپذير برسد آن هم نه فقط در غالب الفاظ و صور ظاهري برهان بلكه با درك عميق و هضم واقعي آن. اين مساله به زيباترين شكل در حكمت متعاليه صدرالمتالهين حل شده و به نيكوترين وجهي انديشه تشنگان حقيقت را سيراب مي سازد. در اين بينش فلسفي هستي حقيقي و مستقل يكي بيش نيست و آن ذات واجب الوجود است و ممكنات همه و همه جز فعل باري و عين تعلق و فقر و فاقه و نياز به او چيز ديگري نيستند. به قول هاتف: كه يكي هست ونيست جز او وحده لا اله الا هو 2 تقوا و صفاي باطن و طهارت نفس: درك حقايق هستي و معارف عاليه الهي تنها از آن دل هاي مستعد و قلب هاي پاك وضماير خالي از كدورت نفساني و قذارت معاصي است. البته راه بركساني كه زماني گناه نموده اند بسته نيست و با آب توبه مي توان آلودگيهاي باطن را شست و با تبعيت از فرمان هاي الهي و انس و ارتباط با خدا آينه نفس را جلا داد تا در آن حقايق رباني و معارف صمداني باز تابد. هر چند آنان كه در تمام عمر پاك و طاهر زيسته اند لايق كمالات برتري در اين جهت مي باشند.